Pracodawca może wyjątkowo wypowiedzieć umowę o pracę osobie uprawnionej do urlopu wychowawczego, która złożyła wniosek o obniżenie wymiaru czasu pracy – ale tylko wtedy, gdy spełnione są dwa warunki:
➡️Firma zatrudnia co najmniej 20 pracowników.
➡️Powodem wypowiedzenia są przyczyny niezwiązane z pracownikiem, na przykład redukcja etatów albo likwidacja jego stanowiska.
Uzasadnienie prawne ⚖️
Osoba uprawniona do urlopu wychowawczego może wnioskować do pracodawcy o obniżenie wymiaru czasu pracy, a pracodawca nie może odmówić. ⚖️Art. 186[7] § 1 Kodeksu pracy
Działanie takie wiąże się z ochroną prawną przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę i to już od dnia złożenia wniosku ⚖️Art. 186[8] § 1 Kodeksu pracy.
Wyjątek od tej zasady przewiduje jednak ustawa z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Jeżeli wypowiadamy pracownikowi umowę o pracę z takich właśnie przyczyn, do których należą likwidacja stanowiska pracy lub konieczność redukcji zatrudnienia, to wspomniana wcześniej ochrona nie obowiązuje ⚖️Artykuł 5 ust. 1 i art. 10 ust. 1 i 2, ustawy o rozwiązywaniu stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.
Wynika to z faktu, iż ustawa o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników zawiera bardzo specyficzne rozwiązanie. Uchyla ona mianowicie szczególną ochronę pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy, a następnie ją przywraca, chociaż tylko w węższym zakresie i jedynie w odniesieniu do niektórych przypadków ⚖️Art. 5 ust. 1 i 5 oraz art.
10 ust. 2 ustawy o rozwiązywaniu stosunków pracy z przyczyn niedotyczących
pracowników. Przepis Kodeksu pracy, który przyznaje ochronę osobom składającym wniosek obniżenie etatu, nie należy natomiast do tych przypadków, w których ochrona zostaje przywrócona. Oznacza to, iż wypowiedzenie będzie w takim przypadku dopuszczalne.
Rozumowanie to potwierdza uzasadnienie uchwały ⚖️SN z dnia 15 lutego 2006 r., II
PZP 13/05, które zaaprobowano dodatkowo w uzasadnieniu wyroku SN z dnia 4 marca 2015 r. (I PK 183/14).